მინურ მუსტაფაევა, ქართველი აზერბაიჯანელი მარნეულელი ქალი, იმედისა და ძალის შუქურად დგას. ოჯახური ბიზნესისა და ყოველდღიური ჩართულობის გარდა, მუსტაფაევა აქტიურად არის ჩართული საქველმოქმედო საქმიანობაში, იგი ეხმარება გაჭირვებულებს. მისი ისტორია არის გამძლეობის, თანაგრძნობისა და ოცნებების ახდენის ძალა.

“წლებია, ჩვენ მხარს ვუჭერთ გაჭირვებულ ოჯახებს”, – ამბობს მუსტაფაევა, მისი ხმა თანაგრძნობით ჟღერს. „ჩვენ ყოველთვის ვცდილობთ, რომ ცხოვრებაში ბრძოლისას თავი მარტო არავინ იგრძნოს”.

მისი ერთგულება ფილანტროპიისადმი ემყარება ღრმა რწმენას საზოგადოების სიძლიერისა და თანაგრძნობის გარდამქმნელი ძალის მიმართ. მისი ძალისხმევით, მან მოიპოვა მრავალი ადამიანის მხარდაჭერა, რომლებიც იზიარებენ მის ხედვას დადებითი გავლენის მოხდენის შესახებ.

მიუხედავად ამისა, მუსტაფაევას მოგზაურობა საზღვრებს და კონტინენტებს სცდება. მისთვის, გაძლიერება მდგომარეობს არა მხოლოდ მის გარემოცვაში მყოფთა ამაღლებაში, არამედ გაჭირვებულ შორეულ თემებთან მიწვდომაში.

მუსტაფაევას დიდი ხნის ოცნება ჰქონდა, მიეწოდებინა სუფთა წყალი აფრიკის სოფლებში მცხოვრები ბავშვებისთვის. მხარდაჭერით მან თავისი ხედვა რეალობად აქცია. დღეს აფრიკის რამდენიმე სოფელში იმედის სიმბოლოდ დგას 17 ჭა, რომლებიც ამაყად არის შემკული საქართველოს დროშით.

მუსტაფაევას თვალში, ყველა ქალს აქვს პოტენციალი იყოს ძლიერი და დამოუკიდებელი, ურყევი გადაწყვეტილების მქონე თავისი ბედი ჩამოაყალიბოს. მისი სურვილი ღრმად არის რეზონანსული – უნივერსალური მოწოდება ქალთა გაძლიერებისა და სოლიდარობისკენ.

სანამ ის აგრძელებს გზას, მუსტაფაევა დგას როგორც შთაგონების წყარო, რომელიც განასახიერებს თანაგრძნობის, განსაზღვრულობისა და ურყევი რწმენის გარდაქმნის ძალას თითოეული ინდივიდის პოტენციალის მიმართ, განურჩევლად საზღვრებისა.

სამყაროში, რომელშიც ორიენტირება ხშირად არ არის მარტივი , მისი ამბავი შეხსენების ფუნქციას ასრულებს – შეხსენება, რომ გამოწვევების ფონზე არის პოზიტიური ცვლილებების უსაზღვრო შესაძლებლობები, რომლებიც ამოძრავებს მინურ მუსტაფაევის მსგავსი ინდივიდების დაუოკებელ სულს.