თბილისში დაბადებული, თამარ ნარიმანიძესათვის, თავდაპირველად პიანისტის კარიერა მუსიკისადმი გატაცებით იყო განპირობებული. თუმცა, იგი გადავიდა და გახდა მობილმედსერვისის ლაბორატორიის მენეჯერი, სადაც აღმოაჩინა ღრმა სიყვარული ჯანდაცვის სფეროს მიმართ. ამ ინტერვიუში ქალბატონი თამარი გვიზიარებს ინფორმაციას მისი პროფესიული მოგზაურობის, გამოწვევებისა და ამ გზაზე მიღებული ღირებული გაკვეთილების შესახებ.

თამარ ნარიმანიძემ დაიწყო თავისი კარიერა, როგორც პიანისტი, მაგრამ მოგვიანებით აღმოაჩინა მისი ნამდვილი მოწოდება, როგორც ლაბორატორიის მენეჯერი მობილმედსერვისში. მუსიკისადმი თავდაპირველი სიყვარულის მიუხედავად, მან გააცნობიერა, რომ ლაბორატორიის მართვა მასს მეტად ხიბლავდა. ამ ცვლილებამ აღნიშნა ჯანდაცვის სექტორში წარმატებული მოგზაურობის დასაწყისი.

როგროც უკვე ავღნიშნეთ, იგი ამჟამად მუშაობს მობილმედსერვისში, ლაბორატორიის მენეჯერად, თამარი და მისი გუნდი მიზნად ისახავს ადამიანების ჯანმრთელობის გაუმჯობესებას. მადლიერი პაციენტები და სტაბილური განვითარება წინ უძღვის კომპანიას, ხელს უწყობს წინსვლისა და ადამიანების დახმარების ვალდებულებას.

მიუხედავად იმისა, რომ თამარი აღიარებს მის, როგორც ქალის იდენტობას, ის ხაზს უსვამს, რომ მისი წარმატება, როგორც ლაბორატორიის მენეჯერი, არ არის განსაზღვრული მისი სქესით. აქცენტი რჩება პროფესიულ კომპეტენციაზე და ერთგულებაზე.

თავის კარიერაზე ფიქრისას, იგი აღიარებს დაბრკოლებებს, მაგრამ ხაზს უსვამს, რომ თითოეული გამოწვევა გახდა ზრდის შესაძლებლობა. ამ დაბრკოლებების გადალახვამ გაზარდა მისი ნდობა ადმინისტრაციის მიმართ, რამაც ხელი შეუწყო მის უწყვეტ განვითარებას.

თამარ ნარიმანიძე ამაყობს მრავალი მადლიერი პაციენტით, რომელიც მობილმედსერვისმა მოიპოვა მისი მმართველობის პერიოდში. საზოგადოების მხრიდან პატივისცემის, ნდობისა და სიყვარულის მოპოვებით, იგი ხაზს უსვამს იმ პოზიტიურ გავლენას, რომელიც კომპანიამ მოახდინა საზოგადოებაზე ჯანდაცვისადმი ერთგულების გამო.

იგი  ხაზს უსვამს, რომ მისი მიღწევები მხოლოდ სქესზე არ არის დაფუძნებული, არამედ მისი საქმისადმი ერთგულებით. ის ამაყობს, რომ არის ნდობისა და სიყვარულის შუქურა თავის საზოგადოებაში, რაც ამტკიცებს, რომ წარმატებამ არ იცის სქესი.

ქალებს, რომლებიც იწყებენ თავიანთ პროფესიულ მოგზაურობას, თამარი მხარს უჭერს მიზანზე ორიენტირებულ შეუპოვრობას. იგი ასევე აღნიშნავს მონდომების მნიშვნელობას, მოუწოდებს ქალებს არ დანებდნენ მანამ, სანამ არ მიაღწევენ სასურველ შედეგებს. ძლიერ გუნდში ერთიანობა, მისი აზრით, არის წარმატების გასაღები, ხაზს უსვამს ძალას, რომელიც მოდის კოლექტიური ძალისხმევით.

დასასრულს, თამარ ნარიმანიძე ასახავს მდგრადობას, მიზანდასახულობას და აჩვენებს, თუ როგორ შეუძლია ქალს მიაღწიოს  წარმატებას ნებისმიერ პროფესიაში ერთგულებითა და შრომისმოყვარეობით. მისი მოგზაურობა ემსახურება როგორც ინსპირაციას მისწრაფებული ქალების პროფესიონალებისთვის, რაც აჩვენებს, რომ წარმატება მიიღწევა ერთგულებითა და მიზნის ძლიერი გრძნობით.